( . . . )sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidinişin kolayına kaçmadan amagül yanaklı bebesini emziren melek yüzlü anneciğin resmini değilne de ak örtüde elmalarınne de akvaryumda su kabarcıklarının arasında dolanan kırmızı balığınkinisen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin1961 yazı ortalarında Küba’nın resmini…
çekmediğim dertler, çile kalmadı feryatsız gündüzüm, gezem olmadı ağlamadık sokak, köşe kalmadı yalnızım dostlarım yalnızım, yalnız… o eski hâlimden eser yok şimdi ızdırap içinde yorgunum şimdi tutun kollarımdan düşerim şimdi yalnızım dostlarım yalnızım, yalnız… neler gördüm neler geldi başıma düşe…
bu şarkı da öğrencilerim için gelsin, onlar zaten kim olduklarını biliyorlar: ne olur bak bana biraz, çocuk muyum, değil miyim sen küçücük güzel bebek öyle olsa sevmeyi bilir miyim? olmaz, küçücüksün yüreğin genç, umut dolu özlem, bu olur ya buluruz belki mutluluğu…
hediye ettiğim bu şarkı belki hiçkimseye hitap etmeyecek, belki hiçkimse bu şarkıyı üzerine alın(a)mayacak… ama yine de… ben bu şarkıyı o minicik yürekleriyle onca koşturmacanın arasında aşklarına sımsıkı bağlanan öğrencilerime armağan ediyorum: bak, yıldızlar altında gözlerimin içineduy, rüzgârların bize anlattığı…
bunca yıl herkesten kaçtınen sonunda buldum sandınansızın içini açtınyapma dedim, yaptın gönül gözleri senden uzaktıfark edilmez bir tuzaktısana böylesi yasaktıyapma dedim, yaptın gönül o bir yolcu sen bir hancıgördüğün en son yalancıiçindeki derin sancıgitmez dedim, kaldı gönül sen istedin, ben dinledimsenden ayrı…
bir efsanedir anlatılır senelerdir adana ceyhan arasında… bir deli vardır derler. adı nedir kimse hatırlamaz. varsın cemal olsun adı da. cemal seyhan’ında yaşar adana’nın.delidir cemal, deli doludur. neşelidir, şendir. girdiği ortamı şenlendirir. bir derdi olur belki ara sıra, kimse bilmez. ne…
yenildim, vazgeçtim beni sevmendenkalp kırık, yoruldum gitmelerindensevmedin belki beni çok yürektenbil yeter ben üzüldüm sen giderken aaahölür müydün beni biraz daha sevsenmevsimsiz solmadım, sararmadım mı bentutmadın ellerimden ben düşerkenkaçmadın mı gitmedin mi sen aaaholmadım mı yanında sen çok yalnızkensarmadım mı seni kimseler…
umut dünyası bu dünyaherkes kendi dünyasındaherkes kendi hülyasındaher gün, bugün başka diyebugün, dünden güzel diyebugün, her şey güzel diye… başlarken yeni günebir umutbir umut içimizdeyaşamakyaşamak gönlümüzcebir ömürbir ömür mutlulukla neden olmasın??? ha bugün ha yarın oldu olacakneden olmasın?çoktan yıkılırdık biz çoktanumut…
ankara’dan bir kuş uçtu güneye doğrukanatlarında sevdanın kar bulutlarıgün batımı masum, gülüşler ağlamaklıyine bir şeyler aldı gitti ayrılık hüzünleriyeni bir şeyler aldı gitti ayrılık gözlerin bugün zarif ve ince bir hüzünankara’da âşık olmak zor iki gözümsözlerin bugün kırık, umarsız, kördüğümankara’da sensiz olmak…
6 aylık olduğunu tahmin ettiğim bir bebişti bugünün kişisi. ayağından düşmeye can atan minicik pembe çoraplarıyla annesinin kucağında nereye gittiğinden bihaber ilerledi önümde. hâlinden öylesine memnun bir şekilde etrafını incelemeye çalışıyordu ki anlatamam. belli ki karnı tok, altı da temizdi. ama…