Dinlerken çocukluğumu -Grace Slick gibi olmak istediğim, dilimin döndüğü kadar şarkılarını söylediğim günleri- hatırladım. O dönem bulutlara yuva yapmış kırmızı kanatlı güzeller güzeli bir kuştum. Yorulunca bulutlara uzanır güneşi izler, güneşli şarkılar söylerdim.
Yıllar geçti, büyüdüm(!). Büyüdükçe de kafesteki muhabbet kuşundan bir farkımın olmadığını zorla da olsa öğrettiler.Tabi Grace Slick olamayacağımı da.” Artık çocuk değilsin Arjin.”
Hem Güneş de yakıcıymış. “Normal” isteklerim olmalıymış. Hani büyükler aleminde her şey normal karşılanıyordu? Neden bana normal olmanın bu denli acı verici olduğunu söylemediniz?
Ve ben artık Grace Slick şarkıları söylemiyorum. Denedim, hep bir yanı eksik kaldı.
Nilgün Marmara haklıydı.
” Çocukluğun kendini saf bir biçimde akışa bırakması ne güzeldi.”
Yitip giden buydu.
Arjin ÖZTÜRK
29 Aralık 2014
facebook hesabı
* * * * *
” Sally Go Round The Roses – Great Society (Grace Slick) ” başlıklı bir vidyo ile birlikte paylaşmıştır.
İlk Yorumu Siz Yapın