( . . . )sen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidinişin kolayına kaçmadan amagül yanaklı bebesini emziren melek yüzlü anneciğin resmini değilne de ak örtüde elmalarınne de akvaryumda su kabarcıklarının arasında dolanan kırmızı balığınkinisen mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin1961 yazı ortalarında Küba’nın resmini…
Ben acılar denizinde boğulmuşumİşitmem vapur düdüklerini, martı çığlıklarınıDalgalar her gün bir başka kıyıya atar beniDuyarım yosunların benim için ağladıklarını Ölüyüm çoktan, bir baksana gözlerimeGör, içindeki o kanlı cam kırıklarınıBu ne karanlık, bu ne zindan gece böyleBütün gemiler söndürmüş ışıklarını Ben acılar denizi…
ağlıyorum bu ıssız gecedebir ben varım, bir de gecenin gizemi benimle…içimdekileri anlatmaya yetmez kelimeler, şarkılar, nağmelerbir ben varım bir de gecenin ışığı benimle…kırmak birisini, birilerini…ah ne kötü…nefessiz kaldım bu ıssız gecedebir ben varım bir de..?yok gerisi… gece bile yalnız bıraktı beni..dertlerim…
Bakakalırım giden geminin ardından Atamam kendimi denize, dünya güzel Serde erkeklik var Ağlayamam. ( ( Orhan Veli Kanık ) ) Beğenebilir / Takip edebilirsiniz.
Soğuk ve şehirlerarası otobüslerde vazgeçtim çocuk olmaktan Ve beslenme çantamda otlu peynir kokusuydu babam… Ben seninle bir gün Veyselkarani’de haşlama yeme ihtimalini sevdim. İlkokulun silgi kokan, tebeşir lekeli yıllarında Ankara’da karbon monoksit sonbaharlar yaşanırdı o zaman özlemeye başladım herkesi…Ve bu hasret öyle…