gençliğin gözyaşları

ben
her sabah
gözlerim yaşlı yaşlı uyanıyorum
çaresiz savaşıyorum anılarımla sorularla
dostlarım içimde sanki,
kurt misali beni yiyorlar
yavaş yavaş
parça parça
görüyorum ki
ölüyorum

benim şu kalbim, benim şu gönlüm,
seni mi sevdi? sana mı güvendi?

benim şu aklım şaştı kaldı,
sana mı kandı? sana mı inandı?

çok düşündüm çok üzüldüm
pişman oldum, kader, dedim

dün sabah seni affettim
insanoğlu, yaşam, dedim

– rafet el roman