İnanılır gibi değil, daha bu yaşımda, ben bile geçmişe bir özlem duyuyorum. Akşam yorgun argın eve gelirdik. İlkokulun ilk yıllarında mahallede gezmekten yorulduğumuzdan, “hep birlikte yenen” akşam yemeğinin ardından ayakta uyuyup da düşüp bir yerimizi kırmamak için yatağa zorunlu gidiş yapardık.…