6 aylık olduğunu tahmin ettiğim bir bebişti bugünün kişisi. ayağından düşmeye can atan minicik pembe çoraplarıyla annesinin kucağında nereye gittiğinden bihaber ilerledi önümde. hâlinden öylesine memnun bir şekilde etrafını incelemeye çalışıyordu ki anlatamam. belli ki karnı tok, altı da temizdi. ama…
bir yumak sarar gibi geçtim acılardanbir kilit yüreğimde bir demir kapıkuş uçmaz kervan geçmez bir yerlerdeyimbelki de aşk dediğin böyle olmalı belki de aşk dediğin erişilmez olmalı ben imkânsız aşklar için yaratılmışımne kavuşmayı bilirim ne unutmayıkayboldum kuytusunda yalnızlıklarınyaşadım en karasını sevdaların sensizlik…
bir sevda geldi başımafelek su kattı aşımauyku girmiyor gözümeaaaaahh unuttun beni zalimunuttun beni zalimunuttun beni zalimunuttun beni zalim gülüşün ince, kıvrak şensinbir selam vermeden geçersinbilsen beni ne çok üzersinseviyorum, seviyorum…seviyorum seni zalim! bir gün ümit veriyorsunsonra gülüp kaçıyorsunsen beni öldürüyorsunaaaaahh unuttun…